Rugpijn

De basis uitgelegd.

Rugpijn kan vele vormen aannemen – de basis

Als een patiënt met rugpijn naar de dokter gaat, is hij volledig afhankelijk van de subjectieve indrukken en ervaringen van de persoon in kwestie. Want de lokalisatie, d.w.z. de precieze locatie van de pijn, kan niet met zekerheid worden gedaan door middel van laboratoriumtests of technische procedures. Wanneer er sprake is van rugpijn, kan men zeker spreken van een beschavingsziekte – slechts een zeer kleine hoeveelheid dorsopathieën, zoals men ook pijn en aandoeningen van de wervelkolom oproept.

Voor uw begrip: Kort gezegd, rugklachten, die pijn in de rug omvatten, worden geclassificeerd op basis van hun duur. Ongeveer vier van de vijf mensen in Nederland worden tijdens hun leven statistisch geconfronteerd met rugpijn, de meest voorkomende problemen zijn de lumbale wervelkolom (LWS).

De definitie van rugpijn

De huidige versie van de ICD-10, het wereldberoemde compendium van medische diagnoses, beschrijft rugpijn als M54. Dit nummer, geïntroduceerd door de Wereldgezondheidsorganisatie, zorgt ervoor dat de ziekte internationaal kan worden gedefinieerd en erkend. Voor behandelingssucces is de therapieaanpak, maar eerder de definitie van de rugpijn relevant voor de duur.

  • Acute rugpijn: minder dan zes weken
  • Subacute rugpijn: zes tot twaalf weken
  • Chronische rugpijn: meer dan twaalf weken

De genoemde soorten pijn in de rug verschillen enorm in termen van hun ernst en de beperkingen die ermee gepaard gaan in het dagelijks leven. Bovendien heeft elke persoon een andere sensatie van pijn, wat nogmaals verklaart waarom een zo nauwkeurig mogelijke beschrijving van de behandelende arts zo belangrijk is, omdat dit een verkeerde diagnose en onnodige therapieën kan voorkomen.
Hieronder een uitgebreide uitleg die het nodig maakt om een goed begrip van deze ziekte te krijgen.

Specifiek of niet-specifiek, dat is de vraag!

1. Onspecifieke pijn in de onderrug

Beperkingen van de wervelkolom zijn op elke leeftijd denkbaar, omdat er verschillende factoren zijn die hier moeten worden overwogen. De meeste patiënten lijden aan zogenaamde niet-specifieke rugpijn, en in medische kringen circuleren ook synoniemen zoals niet-specifieke of functionele rugpijn. Als je een goede diagnose stelt en er is geen bepaling van de pijn, evenals chronische rugpijn, dan is het in het taalgebruik van de specialist een “tijdelijke gezondheidsstoornis” – niet-specifieke rugpijn wordt expliciet niet gezien als een ziekte, maar als meestal onschadelijk , slechts tijdelijke gezondheidsschade.

Het gaat om spanningen, verharding of irritatie, mogelijk ook om verkorting of overstrekking – in het bijzonder vanuit de rugspieren, waar de zacht actieve bewegingselementen zijn, geen botten. In sommige gevallen melden patiënten ook beperkingen aan ligamenten, pezen of fascia.

De oorzaken van niet-specifieke rugpijn zijn meestal stress, veroorzaakt door obesitas, tillen en dragen van zware lasten, gebrek aan lichaamsbeweging, regulier overheadwerk (zoals in schilders, enz.) Of werk waarbij u vaak buigt of het bovenlichaam buigt. Als u op kantoor werkt, kunt u mogelijk een negatieve impact hebben als de ergonomie van het kantoormeubilair duidelijk onvoldoende is.

2. Specifieke rugpijn

Het is een ander verhaal als het gaat om ziekten van de wervelkolom met concrete vervormingen of ontstekingsziekten van de spieren en bindweefsel – hier spreken we dan van specifieke rugpijn, in het bijzonder voor wat betreft mensen die ouder worden (ergo: verkeerd tillen) zullen optreden ,

Bepaalde beroepsgroepen hebben significant meer kans dan anderen om last te hebben van eenzijdige, regelmatige stress. Het moet echter duidelijk worden gemaakt dat in bepaalde mate van gewrichtsslijtage door de jaren heen volkomen normaal is en gewoonlijk gepaard gaat met weinig pijn. Diagnoses zoals Spondylarthrosis, dus artrose van de wervelkolom zijn alleen te krijgen met meer inspanning dan aan slijtage gerelateerde rugpijn.

Specifieke rugpijn is altijd pathologisch, wat betekent dat holistische therapie essentieel is. Als bijkomende symptomen zoals gewrichtszwelling, huiduitslag, koorts, vermoeidheid of andere worden toegevoegd, kan dit een aanwijzing zijn dat de aandoening belangrijker is in de rug of dat de rug erbij betrokken is.

Het lumbosyndroom (lage rugpijn)

Rugpijn in de onderrug, dat wil zeggen in het gebied van de lumbale wervelkolom en de sacro-iliacale gewrichten, wordt ook in de volksmond genoemd ´lage rugpijn´. Ze hebben invloed op mensen van alle leeftijden en, vooral bij jonge volwassenen, wordt het voornamelijk veroorzaakt door te lang zitten en posturale schade te manifesteren.

Er zijn drie verschillende stadia van de lage rugpijn, het lumbale syndroom:

  • Lokaal lumbaal syndroom: lage rugpijn beperkt tot de lumbale wervelkolom.
  • Lumbaalwortelsyndroom: bestraling van pijn in het been.
  • Alarmerend lendelsyndroom: andere symptomen, waaronder verlamming, urinaire en fecale incontinentie, komen gelijktijdig voor.

De oorzaken van lage rugpijn kunnen divers zijn, maar met het ouder worden gaat het meestal om tekenen van slijtage van de wervelkolom. Psychosomatische oorzaken zijn net zo denkbaar als de associatie met andere ziekten of ziekten sinds de geboorte. Iedereen die zijn wervelkolom en tussenwervelschijven op de lange termijn belast, wat overigens ook de rechtopgaande gang omvat, bevordert de ontwikkeling van lage rugpijn aanzienlijk. Een bescherming van de wervelkolom in combinatie met een versterking van de rugspieren en een constante verandering van het laden en lossen van de rug belooft een holistische preventie.

MG600_blog2
DG 100
BU